تفال به حافظ امروز یکشنبه 14خرداد 1401، پشمینه پوشِ تندخو، از عشق نشنیده است بو - سفر به روسیه

آن کیست کز رویِ کرم، با ما وفاداری کند

بر جایِ بدکاری چو من، یک دَم نکوکاری کند

اول به بانگِ نای و نی، آرد به دل پیامِ وی

وانگه به یک پیمانه مِی، با من وفاداری کند

دلبر که جان فرسود از او، کامِ دلم نَگْگردد از او

نومید نتوان بود از او، باشد که دلداری کند

گفتم گره نَگْگردده ام، زان طُرِّه تا من بوده ام

گفتا مَنَش فرموده ام، تا با تو طَرّاری کند

پشمینه پوشِ تندخو، از عشق نشنیده است بو

از مَستیَش رمزی بگو، تا تَرکِ هشکمک کند

چون من گدایِ بی نشان، مشکل بُوَد کمک چُنان

سلطان کجا عیشِ نهان، با رندِ بازاری کند؟

زان طُرِّهٔ پُرپیچ و خَم، سهل است اگر بینم ستم

از بند و زنجیرش چه غم، هر کس که عیّاری کند؟

شد لشکرِ غم بی عدد، از بخت می خواهم مدد

تا فخرِ دین عَبدُالصَّمَد، باشد که غمخواری کند

با چشمِ پُرنیرنگِ او، حافظ مکن آهنگِ او

کان طُرِّهٔ شبرنگِ او، بسیار طَرّاری کند

توضیح لغت: بانگ نای: آواز خوش حنجره/ پشمینه پوش: خرقه پوش

تفسیر عرفانی:

وارستگان درگاه دوست دل به او سپرده اند تا به لقایش دست یابند و اگر این امکان برایشان میسر نشد نباید مایوس شوند، زیرا فقط اوست که از روی کرم خود به وفاداری سالکان ارج می نهد.

تعبیر غزل:

مسولیت سنگینی به عهده شما گذاشته است که مشکلاتی برایتان به همراه دارد و باعث اختلاف بین شما و کسی می گردد و پس از مدتی صلح بین شما برقرار می گردد.