شغل او نجات کوهنوردان است - سفر به روسیه

کوهنوردان حرفه ای معمولا سالی یک یا 2مرتبه به قله دماوند صعود می کنند؛ اما جالب است بدانید یکی از امدادگران هلال احمر که کارش نجات کوهنوردان حادثه دیده در دماوند است، تاکنون 51مرتبه به قله صعود کرده و حتی در یک روز مجبور شده 3 مرتبه برای نجات جان کوهنوردان حادثه دیده در صعودی برق آسا به دماوند برود. این کوهنورد 28ساله محمد صادقی فر نام دارد. او در گفت وگو با خبرنگاران از چگونگی علاقه مند شدنش به امداد و نجات گفت و چند مأموریت نفسگیرش ازجمله پیدا کردن پیکر فرناز دولتخواه را بازگو کرد.

• چطور شد که به کار کوهستان و همکاری با هلال احمر علاقه مند شدید؟

من اهل منطقه علی مستان آمل هستم. زمانی که 8ساله بودم، یک کودک معلول در جنگل های نزدیک علی مستان گم شده بود و خانواده اش برای او بی قراری می کردند. آن زمان گروهی از هلال احمر برای پیدا کردن این کودک به منطقه ما آمده بودند اما کمک لازم داشتند. من با اینکه سن کمی داشتم، به عنوان راه بلد با آنها رفتم و کمک شان کردم و کودک آسیب دیده پیدا شد. 2هفته بعد از این حادثه دوباره اتفاق دیگری افتاد و گروهی 6نفره از گردشگران در جنگل گم شدند. این بار هم همراه امدادگران هلال احمر رفتم و چون منطقه را مثل کف دستم بلد بودم، با راهنمایی من این گروه پیدا شدند. از آن زمان بود که به همکاری با هلال احمر و نجات جان انسان ها علاقه پیدا کردم.

• از چه زمانی همکاری تان را به طور رسمی با هلال احمر آغاز کردید؟

از بهار سال91 بعد از گذراندن دوره های مختلف امداد و نجات وارد سازمان داوطلبان هلال احمر شدم و نخستین مرتبه همراه استادم داوود لشکری به دماوند صعود کردم و تا پناهگاه3 در ارتفاع 4200متری رفتم و تجربیات زیادی از ایشان آموختم و همکاری ام با هلال احمر تاکنون ادامه دارد.

• در این مدت بیشتر در چه مأموریت هایی شرکت داشتید؟

من و چند نفر دیگر از دوستانم هرسال از تیر تا شهریور در بارگاه سوم دماوند مستقر می شویم و به کوهنوردانی که دچار حادثه می شوند کمک می کنیم. در این بین گاهی مجبور می شویم چندمرتبه به قله دماوند صعود کنیم.

• تاکنون چند مرتبه به قله دماوند صعود کرده اید؟

در این مدت حدود 51مرتبه به قله صعود کرده ام اما یکی دیگر از موفقیت هایم این است که یک مرتبه در یک روز 3 مرتبه صعود کردم.

• چطور شد که مجبور شدید در یک روز 3بار به دماوند صعود کنید؟

آن روز یک مرتبه صبح به قله صعود کردیم و برگشتیم. افرادی که به دماوند صعود کرده اند می دانند که مسافت بین ارتفاع 4200متری تا 5610متری بین 6 تا 7ساعت طول می کشد. اما ما همین جهت را 2ساعته صعود می کنیم. آن روز بعد از برگشت از قله، حدود ساعت7 شب بود که خبر دادند یکی از کوهنوردان در ارتفاع 5200متری بیهوش شده است. دوباره مجبور شدیم صعود کنیم و جهت را در زمانی حدود یک ساعت و 40دقیقه طی کردیم و دوباره به پایین برگشتیم. اما سومین بار حدود ساعت6 صبح بود که خبر رسید باز هم یک کوهنورد در ارتفاع 5هزار متری بیهوش شده است که این بار هم در حدود یک ساعت و 30دقیقه خودمان را به او رساندیم و توانستیم جانش را نجات دهیم. در هر مرتبه صعود کوله پشتی که دست کم 10کیلو وزن دارد را با خودمان حمل کردیم و هنگام برگشت هم مصدوم را با تجهیزات مخصوص به پایین منتقل کردیم.

• در این مدت کدام عملیاتی که در آن شرکت داشتید خطرناک تر بود؟

همین عملیاتی که چندماه قبل برای پیدا کردن خانم فرناز دولتخواه رفتیم، یکی از سخت ترین ها بود. چند روز قبل یک کوهنورد دیگر هم مفقود شده بود. 4روز از او هیچ خبری نبود و ما هم با بالگرد و هم به صورت پیاده منطقه را جست وجو کردیم تا اینکه ساعت6 بعدازظهر درحالی که در ارتفاع 4300متری بودیم خبر رسید که این کوهنورد در ارتفاع 4700متری پیدا شده است. باید پیش از تاریک شدن هوا خودمان را به او می رساندیم. او 4روز در شرایط سختی بود و اگر دیر می رسیدیم مرگش حتمی بود. با همه توان به سوی او رفتیم. در راه از یخچالی دائمی باید عبور می کردیم؛ جایی که بسیار خطرناک بود و چندین مرتبه کوه ریزش کرد. با وجود این به سختی از آنجا عبور کردیم. آن زمان نفس توی سینه ام حبس شده بود تا اینکه به فرد گمشده رسیدیم و با کمک بالگرد توانستیم او را نجات دهیم. همان روز بود که خبر رسید پیکر خانم دولتخواه هم پیدا شده است.

• در این باره بیشتر توضیح دهید.

خانم دولتخواه بعد از 5روز جست وجو پیدا شده بود. اما جایی که ایشان به آنجا سقوط کرده بودند جایی سخت گذر بود که به این راحتی نمی شد به پیکر ایشان دسترسی پیدا کرد. ایشان تقریبا زیر سنگ و برف و یخ مدفون شده و بخشی از لباسش بیرون مانده بود. به سختی خودمان را به محل حادثه رساندیم. زمان زیادی طول کشید تا سنگ ها را کنار زدیم و به پیکر ایشان رسیدیم. اما همان موقع از بالادست سنگ های زیادی سقوط کرد. این سنگ ها که بعضی از آنها یک متر قطر داشت، وقتی سقوط می کرد صدای وحشتناکی در کوهستان می پیچید. می خواستیم پناه بگیریم اما فایده ای نداشت و مجبور شدیم سر جایمان بمانیم و تعدادی از سنگ ها با شدت زیادی از کنارمان عبور کردند و به طور معجزه آسایی با ما برخوردی نداشتند. بعد از آن 4نفری توانستیم پیکر را بعد از 7ساعت کوهنوردی به پایین منتقل کنیم.

• تا به حال شده در جریان عملیات سختی که شرکت کرده اید امید خودتان را از دست بدهید؟

تنها چیزی که در کوهستان به ما انرژی می دهد امید است. مثلا در عملیات انتقال پیکر خانم دولتخواه طبق دستورالعمل هایی که به ما آموخته اند اگر جانمان در خطر بیفتد باید اول جان خودمان را نجات دهیم اما ما حاضر نشدیم پیکر ایشان را رها کنیم و با هر سختی که بود آن را به پایین منتقل کردیم. ما در عملیاتی که شرکت می کنیم مصدومان و حادثه دیدگان را نمی شناسیم اما حاضریم جانمان را برایشان فدا کنیم. خانواده ما هم همیشه چشم انتظارمان هستند اما ما در عملیات نجات همه تلاشمان را می کنیم و هیچ وقت کوتاهی نمی کنیم.