تفاوت بین جوجه تیغی و تشی، دانستنی های درباره داستان پرتاب تیغ جوجه تیغی - سفر به روسیه

به گزارش ، دنیای حیوانات؛ دنیایی است بی سرانجام با اسراری جالب که برخی از این اسرار سبب بوجود آمدن داستان هایی در بین مردم شده است. در این دنیای بی همتا دو حیوان شبیه به هم، اما کاملا متفاوت زندگی می نمایند با نام های خارپشت و تشی که برخی این دو را از یک نژاد دانسته و در برخی منابع از پرتاب تیغ توسط این دو گونه داستان هایی آورده شده است و امروز قصد دارد تا پرده از این اسرار بردارد و را برای شما توضیح دهد.

معرفی خارپشت یا جوجه تیغی

خارپشت ها بدنی نسبتاً گرد دارند که سطح پشتی آن ها پوشیده از خار های انبوه، بلند و تیز است، ولی در زیر بدن مو های نرمی دارند. این حیوانات در پهلو ها ماهیچه های دارند که به آن ها امکان می دهد تا در هنگام خطر و یا خواب زمستانی به شکل گلوله ای از خار درآیند و از طریق وسیله صورت، شکم یا پا های خود را که آسیب پذیرند می پوشانند.

در موقع در زمان افتادن از بلندی، خار ها مانند یک بالش شدت ضربه را می گیرد. در مناطق سردسیر به محض سرد شدن هوا، اغلب خارپشت ها به خواب زمستانی فرو می روند. در موقع در زمان خواب زمستانی تغییراتی در ترکیب خون آن ها ایجاد می گردد و متابولیسم بدن کاهش می یابد. در خارپشت اروپائی ضربان قلب که در حالت عادی 188 بار در دقیقه است، در زمان خواب زمستانی به 20 بار در دقیقه می رسد. درجه حرارت بدن نیز به شدت کاهش می یابد و معادل حرارت محیط می گردد (معمولاً از چهار درجه پایین تر نمی آید). در این شرایط حیوان در حالتی شبیه بی هوشی، زمستان گذرانی می نماید. در خارپشت ها حس شنوائی و بویایی بسیار قوی است. خارپشت ها جانوران مقاومی هستند، برخی از آن ها مانند خارپشت گوش بلند قادر هستند به مدت 10 هفته بدون آب و غذا زندگی کند؛ همچنین در مقابل سموم مقاومت زیادی دارند.

خارپشت ها همه چیزخوارند. معمولاً از حشرات و سایر بی مهرگان و مهره داران کوچک مانند موش، جوجه پرندگان، مارمولک، مار، لاشه حیوانات و همچنین میوه ها تغذیه می نمایند. در منطقه ترکمن صحرا تعدادی خارپشت در حال خوردن هندوانه مشاهده شدند. خارپشت برای شکار مار به آرامی به آن نزدیک می گردد و به طور ناگهانی به او هجوم می برد. با خار های سیخ شده مار را به زمین فشار می هد، با دندان هایش مهره های پشت مار را می شکند و آغاز به خوردن آن می نماید. در اسارت از غذا های انسان از جمله شیر و تخم مرغ خام نیز تغذیه می نماید.

ارزش اقتصادی خارپشت ها

خارپشت ها پستاندارانی بسیار مفیدند و در کنترل آفات، به ویژه حشرات و لارو آن ها نقش عمده ای دارند. آن ها با کندن زمین، بچه موش ها و دیگر جوندگان مضر را در لانه هایشان شکار می نمایند، در اسارت بسیار مطیع اند. بعضی از روستایان برای از بین بردن مار و عقرب، این حیوانات را در منازل خود نگهداری می نمایند. تقریباً اکثر خارپشت های بالغ بین خار های خودشان کنه های زیادی دارند، در اسارت گاهی نوزادان ناتوان خود را کشته و می خورند.

وضعیت فعلی خارپشت ها

دشمن طبیعی خارپشت ها، جغد، سایر پرندگان شکاری و گاهی رودک، سمور و روباه هستند. همه ساله تعداد زیادی خارپشت در اثر تصادف با خودرو از بین می روند. به دلایلی از قبیل: شبگرد بودن، استفاده از انواع غذا های گیاهی و حیوانی، مقاومت در مقابل سموم و داشتن خواب زمستانی، در حال حاضر خطری جدی نسل آن ها را تهدید نمی نماید.

از خانواده خارپشت ها تا کنون چهار گونه در ایران شناسایی شده است.

تشی چیست؟

تشی جانوری پستاندار و جونده است که بدنش با پوششی از تیغ پوشیده شده و به هنگام احساس خطر تیغ های خود را به بدن دشمن فرو می برد. تشی را نباید با جوجه تیغی که از خانوادهٔ دیگری است اشتباه گرفت. این جانور از زیرراستهٔ تشی شکلان (Hystricomorpha)، خانوادهٔ تشی های بر جدید (Erethizontidae) است.

تشی بزرگ ترین جونده ایران است. خار های بلند روی بدنش او را از سایر پستانداران متمایز می نماید. خار های ناحیه گردن و شانه نازک و بلند است، موقعی که آن ها را سیخ می نماید به شکل بادبزن در می آیند و حیوان بزرگ تر به نظر می رسد. خار های قسمت پشت کوتاه تر و کمی کلفت تر با نوار های سیاه و زرد، و خار های ناحیه دم کوتاه و سفیدند.

اندازه ها

طول سر و تنه تشی 70 تا 90 سانتی متر، دم 8 تا 10 سانتی متر، طول خار 18 تا 35 سانتی متر، وزن 11 تا 25 کیلوگرم است.

زیستگاه

تشی در بیشتر زیستگاه ها اعم از جنگلی، کوهستانی، استپی و بیابانی زندگی می نماید. گاهی نیز در پیرامون باغ ها و زمین های کشاورزی ساکن می گردد. یکی از مناطقی که این حیوان دارای فراوانی زیاد است و می توان آن را به وفور پیدا کرد منطقه پشتکوه استان یزد است. روستای بندر روستایی است که این منطقه بیشترین تعداد سیخور (تشی) را دارا است.

پراکندگی

تشی در قاره آسیا و در بیشتر مناطق ایران به استثنای آذربایجان غربی پراکندگی دارد.

عادات

این جانور شبگرد است و به صورت انفرادی زندگی می نماید، ولی گاهی یک گروه فامیلی کوچک در یک لانه ساکن می شوند.

بر خلاف آنچه که شایع است؛ تشی نمی تواند خار های خود را پرت کند. در موقع احساس خطر برای بزرگ جلوه دادن خود خار ها را سیخ می نماید و خود را از پشت و یا بغل به حیوان مهاجم می کوبد.

غذا

تشی از تمام قسمت های گیاهان تغذیه می نماید. برای خوردن پیاز و ریشه گیاهان زمین را حفر می نماید.

فراوریمثل

این جانور در سال یک بار فراوری مثل می نماید. دوره آبستنی آن حدود112 روز است و 1 تا 4 بچه می زاید. بچه ها در زمان تولد دارای مو و چشم های باز هستند. تا دو ماهگی وابسته به مادرند و در یک سالگی بالغ می شوند. طول عمر تشی حدود 15 سال است.

آیا جوجه تیغی و تشی ها تیغ پرتاب می نمایند؟

برای پاسخ به این سوال در ابتدا باید به سراغ این برویم که باور پرتاب تیغ از کجا نشأت می گیرد. در زمان های قدیم، افرادی که تیغ این دو جانور (بیشتر تشی که با مطالعه این متن فرق جوجه تیغی با تشی را متوجه شدیم) را در جنگل ها یا دیگر مناطق می دیدند، خیال می کردند که جانوری وجود دارد که می تواند تیغ پرتاب کند، اما این باور غلط است. برویم ببینیم که تیغ این دو حیوان چگونه می افتد؟

تشی

سیستم دفاعی تشی ها به گونه ای است که در زمان فرار از شکارچی امکان افتادن تیغ های او وجود دارد؛ اما چگونه؟ معمولا زمانی که شکارچی تشی ها، پلنگ آن ها را دنبال می نماید به خاطر سرعت بیشتر آن نسبت به تشی، زودتر به او می رسد، در چنین مواقعی تشی چه می نماید؟ این جانور که زودتر از پلنگ خسته می گردد، تیغ های خود را سیخ نموده و به یکباره می ایستد و به این صورت پلنگ با او و تیغ هایش برخورد می نماید.

در این شرایط تیغ هایی که سست تر هستند به زمین می افتد و یا به دست و پای پلنگ فرو می روند. تشی به هیچ عنوان قادر نیست که تیغ هایش را پرتاب کند، او تنها از آن به عنوان چیزی برای در امان ماندن از پلنگ استفاده می نماید، همین و بس.

جوجه تیغی

جوجه تیغی ها که به خاطر جثه کوچکشان، حیوانات دیگر خیلی دلشان می خواهد که آن را شکار نمایند نیز از تیغ هایش به عنوان وسیله دفاعی استفاده می نماید.

زمانی که حیوانی مانند روباه به جوجه تیغی نزدیک می گردد، خود را به حالت توپ گردی در آورده روباه نتواند او را بگیرد و به این صورت تیغ هایش به دست روباه می رود و آن دسته از تیغ های او نیز که سست تر هستند به زمین می ریزد. اینگونه است که انسان ها خیال می نمایند که جوجه تیغی ها تیغ خود را به سمت روباه پردتاب نموده اند. پس جوجه تیغی ها نیز اصلا نمی توانند تیغ خود را پرتاب نمایند.

تفاوت تشی و جوجه تیغی در یک نگاه

تشی را بعضی با جوجه تیغی اشتباه می نمایند؛ در صورتیکه که کاملا با هم تفاوت دارند. جوجه تیغی از رده پستانداران و راسته حشره خواران است، اندازه جمجمه و خار و دم آن کوچک است وزن آن حداکثر 1 کیلوگرم است و به علت خوردن آفات گیاهی از لحاظ کشاورزی مفید است در صورتیکه تشی از رده پستانداران و از راسته جوندگان است و اندازه جمجمه خار و دم آن بزرگ و وزن آن به 30 کیلوگرم و از لحاظ وزن به 30 کیلوگرم هم می رسد و از لحاظ کشاورزی یک آفت به شمار می رود.